gekker

Dag 4 is reeds begonnen en dag 3 nog niet afgewerkt. Gisteravond hadden we geen internet maar nu begint de dag goed. Het was gisteren op dag 3 bijna niet bij te houden. Na een prima nacht en een uitgebreid ontbijt stond Cees precies op tijd voor de deur om ons naar Veghel te loodsen. Maar dat was met een bijbedoeling want het laatste stukje moest worden afgelegd op een oude (oud bij oud!) BM 230 trekker. Wat een aankomst om zo de gezellige vestiging Kuiken Veghel binnen te rijden en opgewacht te worden door de Kuiken carnavalsvereniging met muziek. Na de polonaise ging we naar de kantine en werd ik toegesproken en "geridderd" en kreeg een proclamatie met als titel De Hoedster van Kuiken, helemaal te gek.
Het cadeau werd aangeboden, eerst een reisgids voor Stockholm, toen ging bij mij een lichtje branden, zou het nu Zweden worden en ja hoor toen er een warme muts tevoorschijn kwam werd het bevestigd, je gaat naar Zweden vanmiddag. Wat een feest, bijna niet te geloven dat dit allemaal voor mij gebeurd. Maar het is toch waar. Na de taart, toch weer een heel klein stukje genomen, gingen we een naar Mueseum ' t Brabants Leven. Heel leuk om te zien zoveel oude beroepen, maar mijn beroep zat er niet bij! Het was heel mooi om alles van vroeger te zien. Op deze leeftijd heeft dat wel iets. Ik was samen met Joop, Hedwig, Cees, Harrie, Ronald,Leo en Yvonne. Daarna hebben we lekker gegeten in Den Dungen. En bijpraten zodat de vliegtijd bijna werd vergeten. Maar het kwam allemaal goed, Joop en Leo hebben ons naar het vliegveld gebracht en daar konden we zo doorlopen en instappen. Na een goede vlucht landden we tegen vijfen in Skavska. Dan sta je opeens in Zweden! Wat een belevenis. Toen naar Hertz, auto oppikken met routeplanner, dachten we. Maar nee dat ging te ver. We lieten ons niet uit het veld slaan en gingen op weg. Maar waar naar toe. Ik dacht naar Stockhol maar eert nog naar Eskilstuna en Eskilstuna stond niet op de borden en hoe kom je bij het vliegveld vandaan? Jelle gebeld die wist het Route 33, klonk goed maar bleek fout. Aangebeld bij een Zweeds gezin die konden ons de richting aangeven, zo kwamen we er toch! Wel iets later dan de bedoeling was. Na een mooie tocht van 82 kilometer in het donker en ook nog een hert gezien langs de weg kwamen we veilig aan bij het Bolinder Munktell hotel. Daar werden we welkom geheten door Jelle en Herman Ri. Dat was een hele verrassing en ook vertrouwd om zo ver van huis bekende gezichten te zien. Na inchecken zijn we met z'n vieren lekker gaan eten. Na een hele gezellige avond waren om 22.15 uur op de kamer om een verhaal te schrijven wat dus lukt en een slechte nacht bezorgde want nu wisten juliie niet waar we zaten! Al met al een fantastische dag en nu wachten op de dingen die komen. Het kan niet meer stuk. Het is soms onbegrijpelijk. We maken er wer wat van. Groetjes Anneke en Yvonne. Tot later.